Zatem, w kwestii ustalenia prawa do odliczenia VAT od wydatków poniesionych w związku ze sprzedażą samochodów, np. opinii rzeczoznawców, kosztów ogłoszeń, kosztów organizacji przetargów, stosować należy zasady ogólne. W myśl art. 86a ust. 1 i 2 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w przypadku wydatków Obecna treść art. 86a ust. 12-14 ustawy o VAT:: Art. 86a ust. 12-14 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 października 2021 r.: ust. 12 Podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w Natomiast od 1 lipca, zgodnie z obowiązującymi zasadami ogólnymi wynikającymi z ustawy o VAT (art. 86a ust. 1), w przypadku zakupu paliwa do samochodów używanych zarówno w działalności, jak prywatnie przysługuje prawo do 50% odliczenia VAT. Uważaj na daty na fakturze za paliwo! - jest ograniczona do 50% ze względu na brzmienie art. 86a ust. 1 w zw. z art. 86a ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT. Najczęściej bowiem w trakcie podróży służbowych wynajmowane są samochody osobowe, w których przypadku spełnienie warunków dokonywania pełnych odliczeń w trakcie podróży służbowych jest problematyczne. Przykład VAT: handel częściami zamiennymi z pełnym odliczeniem. Firma, która kupuje akcesoria do samochodów osobowych z zamiarem ich dalszej odsprzedaży, tj. jako towary handlowe, ma prawo Vay Nhanh Fast Money. Ustawa o VAT - stan prawny na 1 luty 2022 roku, Dział IX Odliczenie i zwrot podatku. Odliczanie częściowe (art. 86- 95) Dział VIII: Wysokość opodatkowania Odliczenie i zwrot podatku. Odliczanie częściowe Rozdział 1 Odliczenie i zwrot podatku VAT Art. 86. [Obniżenie kwoty podatku] 1. W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. 2. Kwotę podatku naliczonego stanowi: 1) suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu: a) nabycia towarów i usług, b) dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi; 2) w przypadku importu towarów – kwota podatku: a) wynikająca z otrzymanego dokumentu celnego, b) należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a, c) wynikająca z deklaracji importowej, w przypadku, o którym mowa w art. 33b, d) wynikająca z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2–3 i art. 34; 3) zryczałtowany zwrot podatku, o którym mowa w art. 116 ust. 6; 4) kwota podatku należnego z tytułu: a) świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca, b) dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca, c) wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9, d) wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11; 5) (uchylony) 6) różnica podatku, o której mowa w art. 30c ust. 2; 7) u podatnika, o którym mowa w art. 16, kwota stanowiąca równowartość 22% [6] kwoty należnej z tytułu dostawy nowego środka transportu, nie wyższa jednak niż kwota podatku zawartego w fakturze stwierdzającej nabycie tego środka lub dokumencie celnym, albo podatku zapłaconego przez tego podatnika od wewnątrzwspólnotowego nabycia tego środka. 2a. W przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć. 2b. Sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli: 1) zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz 2) obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe. 2c. Przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane: 1) średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością; 2) średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością; 3) roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza; 4) średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością. 2d. W celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy. 2e. Podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu. 2f. Przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne. 2g. Proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio. 2h. W przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji. 3. (uchylony) 4. (uchylony) 5. (uchylony) 5a. (uchylony) 5b. (uchylony) 5c. (uchylony) 6. (uchylony) 7. (uchylony) 7a. (uchylony) 7b. W przypadku nakładów ponoszonych na nabycie, w tym na nabycie praw wieczystego użytkowania gruntów, oraz wytworzenie nieruchomości, stanowiącej majątek przedsiębiorstwa danego podatnika, wykorzystywanej zarówno do celów wykonywanej przez tego podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów osobistych, o których mowa w art. 8 ust. 2, gdy przypisanie tych nakładów w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się według udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość jest wykorzystywana do celów działalności gospodarczej. 8. Podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą: 1) dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami; 2) (uchylony) 3) dostawy towarów, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 16. 9. Podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą czynności zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 7 oraz pkt 37–41, wykonywanych na terytorium kraju, w przypadku gdy miejscem świadczenia tych usług zgodnie z art. 28b lub art. 28l jest terytorium państwa trzeciego lub gdy usługi dotyczą bezpośrednio towarów eksportowanych, pod warunkiem że podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami. 10. Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy. 10a. (uchylony) 10b. Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w: 1) ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a – powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny; 2) ust. 2 pkt 4 lit. c – powstaje zgodnie z ust. 10, pod warunkiem że podatnik: a) otrzyma fakturę dokumentującą dostawę towarów, stanowiącą u niego wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w terminie trzech miesięcy od upływu miesiąca, w którym w odniesieniu do nabytych towarów powstał obowiązek podatkowy, b) uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek; 3) ust. 2 pkt 4 lit. a, b i d – powstaje zgodnie z ust. 10, pod warunkiem że podatnik uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu tych transakcji w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek. 10c. Przepis ust. 10 stosuje się odpowiednio do całości lub części zapłaty uiszczanej przed dokonaniem dostawy lub wykonaniem usługi. 10d. Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje: 1) w przypadku stosowania w imporcie towarów uproszczenia, o którym mowa w art. 182 unijnego kodeksu celnego – za okres rozliczeniowy, w którym podatnik dokonał wpisu do rejestru zgłaszającego; obniżenie kwoty podatku należnego następuje pod warunkiem dokonania przez podatnika zapłaty podatku wykazanego w dokumencie celnym stanowiącym zgłoszenie uzupełniające dotyczące tego okresu rozliczeniowego, z zastrzeżeniem art. 33a; 2) w przypadku decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2–3 oraz art. 34 – w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał decyzję; obniżenie kwoty podatku należnego następuje pod warunkiem dokonania przez podatnika zapłaty podatku wynikającego z decyzji. 10e. Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w odniesieniu do nabytych przez małego podatnika towarów i usług, w okresie stosowania przez niego metody kasowej, powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik dokonał zapłaty za te towary i usługi. 10f. Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 16, powstaje w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonanej przez niego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. 10g. W przypadku nieotrzymania w terminie, o którym mowa w ust. 10b pkt 2 lit. a, faktury dokumentującej dostawę towarów, stanowiącą u podatnika wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, podatnik jest obowiązany do odpowiedniego pomniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym upłynął ten termin. 10h. Otrzymanie przez podatnika faktury dokumentującej dostawę towarów, stanowiącą u podatnika wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w terminie późniejszym niż określony w ust. 10b pkt 2 lit. a, upoważnia podatnika do odpowiedniego powiększenia podatku naliczonego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik uwzględnił kwotę podatku należnego z tytułu tego nabycia. 10i. (uchylony) 11. Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z trzech następnych okresów rozliczeniowych, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 99 ust. 2 i 3, w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych. 12. (uchylony) 12a. (uchylony) 13. Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej: 1) za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, albo 2) za jeden z trzech następnych okresów rozliczeniowych, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 99 ust. 2 i 3, za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych, po okresie rozliczeniowym, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego – nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. 13a. Jeżeli podatnik w odniesieniu do wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów oraz świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 podatnikiem jest nabywca towarów lub usług, nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10 i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od końca roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. 14. W przypadku podatników obowiązanych do dokonywania korekt kwot podatku naliczonego, o których mowa w art. 91 ust. 1 i 2, część kwoty podatku naliczonego obniżającą kwotę podatku należnego oblicza się w oparciu o proporcję właściwą dla roku podatkowego, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego niezależnie od terminu obniżenia kwoty podatku. 15. Do uprawnienia, o którym mowa w ust. 13, stosuje się odpowiednio art. 81b Ordynacji podatkowej. 16. (uchylony) 17. (uchylony) 18. (uchylony) 19. Jeżeli w okresie rozliczeniowym podatnik nie wykonywał czynności opodatkowanych na terytorium kraju oraz nie wykonywał czynności poza terytorium kraju kwotę podatku naliczonego może przenieść do rozliczenia na następny okres rozliczeniowy. 19a. W przypadku obniżenia podstawy opodatkowania, o którym mowa w art. 29a ust. 13, lub stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze, o którym mowa w art. 29a ust. 14, nabywca towaru lub usługi jest obowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym warunki obniżenia podstawy opodatkowania dla dostawy towarów lub świadczenia usług lub kwoty podatku wykazanego na fakturze zostały uzgodnione z dostawcą towarów lub usługodawcą, jeżeli przed upływem tego okresu rozliczeniowego te warunki zostały spełnione. W przypadku gdy warunki obniżenia podstawy opodatkowania dla dostawy towarów lub świadczenia usług lub kwoty podatku wykazanego na fakturze zostały spełnione po upływie okresu rozliczeniowego, w którym te warunki zostały uzgodnione, nabywca towaru lub usługi jest obowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym te warunki zostały spełnione. Jeżeli podatnik nie obniżył kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego określonego w fakturze, której korekta dotyczy, a prawo do takiego obniżenia mu przysługuje, zmniejszenie kwoty podatku naliczonego uwzględnia się w rozliczeniu za okres, w którym podatnik dokonuje tego obniżenia. 19b. (uchylony) 19c. W przypadkach obniżenia podstawy opodatkowania, o których mowa w art. 29a ust. 15a i art. 30a ust. 1a, nabywca towaru lub usługi jest obowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym dokonał korekty podstawy opodatkowania. 19d. W przypadku, o którym mowa w art. 29a ust. 15 pkt 5, nabywca towaru lub usługi jest obowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym otrzymał przy użyciu Krajowego Systemu e-Faktur fakturę korygującą w postaci faktury ustrukturyzowanej. Przepis ust. 19a zdanie trzecie stosuje się odpowiednio. 20. (uchylony) 21. (uchylony) 22. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego. Art. 86a. [Wydatki związane z pojazdami samochodowymi] 1. W przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku: 1) wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika; 2) należnego z tytułu: a) świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca, b) dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca, c) wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów; 3) należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a; 4) wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2–3 oraz art. 34. 2. Do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące: 1) nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych; 2) używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3; 3) nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów. 3. Przepis ust. 1 nie ma zastosowania: 1) w przypadku gdy pojazdy samochodowe są: a) wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub b) konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie; 2) do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika. 4. Pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli: 1) sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub 2) konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne. 5. Warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych: 1) przeznaczonych wyłącznie do: a) odprzedaży, b) sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika, c) oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze – jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika; 2) w odniesieniu do których: a) kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub b) podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych. 6. Ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności. 7. Ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać: 1) numer rejestracyjny pojazdu samochodowego; 2) dzień rozpoczęcia i zakończenia prowadzenia ewidencji; 3) stan licznika przebiegu pojazdu samochodowego na dzień rozpoczęcia prowadzenia ewidencji, na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji; 4) wpis osoby kierującej pojazdem samochodowym dotyczący każdego wykorzystania tego pojazdu, obejmujący: a) kolejny numer wpisu, b) datę i cel wyjazdu, c) opis trasy (skąd – dokąd), d) liczbę przejechanych kilometrów, e) imię i nazwisko osoby kierującej pojazdem – potwierdzony przez podatnika na koniec każdego okresu rozliczeniowego w zakresie autentyczności wpisu osoby kierującej pojazdem, jeżeli nie jest ona podatnikiem; 5) liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji. 8. W przypadku gdy pojazd samochodowy jest udostępniany osobie niebędącej pracownikiem podatnika, wpis, o którym mowa w ust. 7 pkt 4: 1) jest dokonywany przez osobę, która udostępnia pojazd; 2) obejmuje: a) kolejny numer wpisu, b) datę i cel udostępnienia pojazdu, c) stan licznika na dzień udostępnienia pojazdu, d) liczbę przejechanych kilometrów, e) stan licznika na dzień zwrotu pojazdu, f) imię i nazwisko osoby, której udostępniony został pojazd. 9. Do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą: 1) pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą: a) klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub b) z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków; 2) pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, które posiadają kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu; 3) pojazdy specjalne, które spełniają również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń: a) agregat elektryczny/spawalniczy, b) do prac wiertniczych, c) koparka, koparkospycharka, d) ładowarka, e) podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych, f) żuraw samochodowy – jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym. 10. Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 9: 1) pkt 1 i 2 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego odpowiednią adnotację o spełnieniu tych wymagań; 2) pkt 3 stwierdza się na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym. 11. W przypadku gdy w pojeździe samochodowym, dla którego wydano zaświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 1, zostały wprowadzone zmiany, w wyniku których pojazd nie spełnia wymagań, o których mowa w ust. 9 pkt 1 lub 2, uznaje się, że pojazd nie jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej: 1) od dnia wprowadzenia zmian, 2) jeżeli nie można określić dnia wprowadzenia zmian: a) od okresu rozliczeniowego, w którym podatnik po raz pierwszy odliczył podatek naliczony od wydatków związanych z tym pojazdem samochodowym, z zastrzeżeniem lit. b, b) od okresu rozliczeniowego następującego po okresie rozliczeniowym, dla którego podatnik wykaże, że pojazd samochodowy spełniał wymagania, o których mowa w ust. 9 pkt 1 lub 2 – chyba że zachodzi przypadek, o którym mowa w ust. 4 pkt 1. 12. Podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami, nie później jednak niż w dniu przesłania ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3. 13. W przypadku niezłożenia w terminie informacji, o której mowa w ust. 12, uznaje się, że pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika dopiero od pierwszego dnia miesiąca, w którym podatnik złoży tę informację. 14. W przypadku zmiany wykorzystywania pojazdu samochodowego podatnik jest obowiązany do aktualizacji informacji, o której mowa w ust. 12, najpóźniej do końca miesiąca, w którym dokonał tej zmiany. 15. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór informacji, o której mowa w ust. 12, uwzględniając potrzebę zawarcia w niej danych pozwalających na identyfikację pojazdu samochodowego, w szczególności marki, modelu pojazdu i jego numeru rejestracyjnego, jak również daty poniesienia pierwszego wydatku związanego z danym pojazdem, oraz uwzględniając potrzebę umożliwienia prawidłowej aktualizacji złożonej informacji. 16. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, inne niż określone w ust. 9 pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 4 pkt 2, uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, wymagania dla tych pojazdów samochodowych oraz dokumenty potwierdzające spełnienie wymagań, uwzględniając specyfikę ich konstrukcji oraz ich zastosowanie, a w przypadku pojazdów mających więcej niż jeden rząd siedzeń – również wymóg, aby dopuszczalna masa całkowita była większa niż 3 tony. 17. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, inne niż wskazane w ust. 5 przypadki, w których nie stosuje się warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, uwzględniając specyfikę prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej oraz konieczność przeciwdziałania nadużyciom wynikającym z wykorzystywania pojazdów do celów innych niż związane z działalnością gospodarczą. Art. 87. [Zwrot różnicy podatku] 1. W przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy. 2. Zwrot różnicy podatku, z zastrzeżeniem ust. 5b, 6 [7], 6a i 6d, następuje w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia przez podatnika na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju albo na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, wskazany w zgłoszeniu identyfikacyjnym, o którym mowa w odrębnych przepisach, lub na wskazany przez podatnika rachunek banku mającego siedzibę na terytorium kraju lub na rachunek spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej, jako zabezpieczenie udzielanego przez ten bank lub przez tę kasę kredytu, na podstawie złożonego przez podatnika do naczelnika urzędu skarbowego, w terminie do złożenia deklaracji podatkowej, sporządzonego na piśmie, nieodwołalnego upoważnienia organu podatkowego, potwierdzonego przez bank lub spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową udzielających kredytu, do przekazania tego zwrotu. Jeżeli zasadność zwrotu wymaga dodatkowego zweryfikowania, naczelnik urzędu skarbowego może przedłużyć ten termin do czasu zakończenia weryfikacji rozliczenia podatnika dokonywanej w ramach czynności sprawdzających, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej lub postępowania podatkowego. Jeżeli przeprowadzone przez organ czynności wykażą zasadność zwrotu, o którym mowa w zdaniu poprzednim, urząd skarbowy wypłaca należną kwotę wraz z odsetkami w wysokości odpowiadającej opłacie prolongacyjnej stosowanej w przypadku odroczenia płatności podatku lub jego rozłożenia na raty. 2a. W przypadku wydłużenia terminu na podstawie ust. 2 zdanie drugie, urząd skarbowy na wniosek podatnika dokonuje zwrotu różnicy podatku w terminie wymienionym w ust. 2 zdanie pierwsze, jeżeli podatnik wraz z wnioskiem złoży w urzędzie skarbowym zabezpieczenie majątkowe w kwocie odpowiadającej kwocie wnioskowanego zwrotu podatku. Jeżeli wniosek wraz z zabezpieczeniem został złożony na 13 dni przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 2, lub później, zwrotu dokonuje się w terminie 14 dni od dnia złożenia tego zabezpieczenia. 2b. Weryfikacja zasadności zwrotu różnicy podatku może obejmować sprawdzenie rozliczenia podatnika, rozliczeń innych podmiotów biorących udział w obrocie towarami lub usługami, będącymi przedmiotem rozliczenia podatnika, oraz sprawdzenie zgodności tych rozliczeń z faktycznym przebiegiem transakcji. 2c. Naczelnik urzędu skarbowego przedłuża podatnikowi termin zwrotu różnicy podatku, o którym mowa w ust. 2, 5a, 5b [8], 6 i 6d, na podstawie żądania zgłoszonego przez Komendanta Głównego Policji, Szefa Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub Prokuratora Generalnego w związku z prowadzonym postępowaniem na okres wskazany w żądaniu, nie dłuższy niż 3 miesiące. Żądanie zawiera uzasadnienie. Przepis ust. 2 zdanie trzecie stosuje się odpowiednio. 3. (uchylony) 3a. (uchylony) 4. (uchylony) 4a. Zabezpieczenie majątkowe, o którym mowa w ust. 2a, może być złożone w formie: 1) gwarancji bankowej lub ubezpieczeniowej; 2) poręczenia banku; 3) weksla z poręczeniem wekslowym banku; 4) czeku potwierdzonego przez krajowy bank wystawcy czeku; 5) papierów wartościowych na okaziciela o określonym terminie wykupu wyemitowanych przez Skarb Państwa lub Narodowy Bank Polski, bankowych papierów wartościowych i listów zastawnych o określonym terminie wykupu, wyemitowanych we własnym imieniu i na własny rachunek przez podmiot mogący być gwarantem lub poręczycielem zgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej. 4b. Zabezpieczenie majątkowe, o którym mowa w ust. 2a, dotyczące zwrotu podatku w wysokości nie większej niż wyrażonej w złotych kwocie odpowiadającej równowartości 1000 euro, może być złożone w formie weksla. Przeliczenia kwoty wyrażonej w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy okresu rozliczeniowego, którego dotyczy zwrot podatku, w zaokrągleniu do pełnych złotych. 4c. Do zabezpieczeń majątkowych, o których mowa w ust. 2a, przepisy art. 33e–33g Ordynacji podatkowej stosuje się odpowiednio. 4d. Naczelnik urzędu skarbowego odmawia przyjęcia zabezpieczenia, jeżeli stwierdzi, że złożone zabezpieczenie: 1) nie zapewni pokrycia w całości wypłacanej kwoty zwrotu, o której mowa w ust. 2a, lub 2) nie zapewni w sposób pełny pokrycia w terminie wypłacanej kwoty zwrotu – w przypadku zabezpieczenia z określonym terminem ważności. 4e. Zabezpieczenie majątkowe zostaje zwolnione w dniu następującym po dniu: 1) zakończenia przez organ podatkowy weryfikacji, o której mowa w ust. 2 – w przypadku zabezpieczenia, o którym mowa w ust. 2a; 2) w którym upłynęło 180 dni od dnia złożenia deklaracji podatkowej, w której była wykazana kwota zwrotu podatku – w przypadku, o którym mowa w ust. 5a. 4f. Zwolnienia zabezpieczenia nie dokonuje się: 1) w przypadku wszczęcia, zgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej: a) postępowania podatkowego w zakresie rozliczenia, którego dotyczy zabezpieczenie – do czasu zakończenia tego postępowania, lub b) kontroli podatkowej w zakresie rozliczenia, którego dotyczy zabezpieczenie – do upływu terminu 3 miesięcy od dnia zakończenia kontroli, jeżeli w tym terminie nie wszczęto postępowania podatkowego; 2) w przypadku wszczęcia kontroli celno-skarbowej w zakresie rozliczenia, którego dotyczy zabezpieczenie – do upływu terminu 3 miesięcy od dnia zakończenia tej kontroli, a jeżeli w tym terminie doszło do przekształcenia kontroli celno-skarbowej w postępowanie podatkowe w zakresie rozliczenia, którego dotyczy zabezpieczenie – do zakończenia tego postępowania; 3) w przypadku stwierdzenia, że podatnik w złożonej deklaracji podatkowej wykazał kwotę zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego nienależną lub wyższą od kwoty należnej i ją otrzymał – do czasu uregulowania powstałej zaległości podatkowej. 5. Podatnikom dokonującym dostawy towarów lub świadczenia usług poza terytorium kraju i niedokonującym sprzedaży opodatkowanej przysługuje zwrot kwoty podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1, w terminie określonym w ust. 2 zdanie pierwsze. Przepisy ust. 2 zdanie drugie i trzecie, ust. 2a–2c oraz ust. 4a–4f stosuje się odpowiednio. 5a. W przypadku gdy podatnik nie wykonał w okresie rozliczeniowym czynności opodatkowanych na terytorium kraju oraz czynności wymienionych w art. 86 ust. 8 pkt 1, podatnikowi przysługuje zwrot kwoty podatku naliczonego, podlegającego odliczeniu od podatku należnego w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą na terytorium kraju lub poza tym terytorium, w terminie 180 dni od dnia złożenia rozliczenia, z zastrzeżeniem art. 86 ust. 19. Na sporządzony na piśmie wniosek podatnika urząd skarbowy dokonuje zwrotu, o którym mowa w zdaniu pierwszym, w terminie 60 dni, jeżeli podatnik złoży w urzędzie skarbowym zabezpieczenie majątkowe. Przepisy ust. 2 zdanie drugie i trzecie, ust. 2a–2c oraz ust. 4a–4f stosuje się odpowiednio. 5b. Urząd skarbowy jest obowiązany dokonać zwrotu różnicy podatku, o której mowa w ust. 2, w terminie 40 dni, licząc od dnia złożenia rozliczenia, w przypadku gdy łącznie są spełnione następujące warunki: 1) w związku z wykonywaniem czynności, dla których występował obowiązek wystawienia faktur na podstawie art. 106b ust. 1: a) pkt 1 lub b) pkt 3, lub c) pkt 4 – w zakresie, w jakim dotyczy otrzymania całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w art. 106b ust. 1 pkt 1, uwzględnionych w rozliczeniu podatnika za dany okres rozliczeniowy – podatnik wystawiał wyłącznie faktury ustrukturyzowane, 2) kwota podatku naliczonego lub różnicy podatku, o której mowa w ust. 1, nierozliczona w poprzednich okresach rozliczeniowych i wykazana w deklaracji, nie przekracza 3000 zł, 3) podatnik przez kolejne 12 miesięcy poprzedzających bezpośrednio okres, w rozliczeniu za który występuje z wnioskiem o zwrot: a) był zarejestrowany jako podatnik VAT czynny, b) składał za każdy okres rozliczeniowy deklaracje, o których mowa w art. 99 ust. 1–3, c) posiadał rachunek rozliczeniowy lub imienny rachunek w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, zawarty w wykazie, o którym mowa w art. 96b ust. 1 – przy czym przepisy ust. 2 zdanie drugie i trzecie, ust. 2a–2c oraz ust. 4a–4f stosuje się odpowiednio. 5c. [9] Przepis ust. 5b stosuje się również w przypadku, gdy w danym okresie rozliczeniowym podatnik oprócz faktur ustrukturyzowanych wystawiał faktury: 1) których nie wystawia się w postaci faktury ustrukturyzowanej z powodu braku zgodności z wzorem faktury ustrukturyzowanej, udostępnionym na elektronicznej platformie usług administracji publicznej zgodnie z art. 106nc ust. 3, lub 2) o których mowa w art. 106e ust. 5 pkt 3 – w przypadku sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej. 5d. [10] Spełnienie warunków, o których mowa w ust. 5b, jest weryfikowane z wykorzystaniem zasobów teleinformatycznych Szefa Krajowej Administracji Skarbowej. 6. Urząd skarbowy jest obowiązany dokonać zwrotu różnicy podatku, o której mowa w ust. 2, w terminie 25 dni, licząc od dnia złożenia rozliczenia, w przypadku gdy łącznie spełnione są następujące warunki: 1) kwoty podatku naliczonego, wykazane w deklaracji podatkowej, z wyłączeniem kwoty podatku naliczonego lub różnicy podatku, o której mowa w ust. 1, nierozliczonej w poprzednich okresach rozliczeniowych i wykazanej w deklaracji, wynikają z: a) faktur dokumentujących kwoty należności, które zostały w całości zapłacone za pośrednictwem rachunku bankowego podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju albo rachunku podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, wskazanego w zgłoszeniu identyfikacyjnym, o którym mowa w odrębnych przepisach, b) faktur, innych niż wymienione w lit. a, dokumentujących należności, jeżeli łączna kwota tych należności nie przekracza 15 000 zł, c) dokumentów celnych, deklaracji importowej oraz decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2–3 oraz art. 34, i zostały przez podatnika zapłacone, d) importu towarów rozliczanego zgodnie z art. 33a, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca, lub dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, jeżeli w deklaracji podatkowej została wykazana kwota podatku należnego od tych transakcji, 2) kwota podatku naliczonego lub różnicy podatku, o której mowa w ust. 1, nierozliczona w poprzednich okresach rozliczeniowych i wykazana w deklaracji nie przekracza 3000 zł, 3) podatnik złoży w urzędzie skarbowym, nie później niż w dniu złożenia deklaracji, potwierdzenie zapłaty należności, o których mowa w pkt 1 lit. a, 4) podatnik przez kolejne 12 miesięcy poprzedzających bezpośrednio okres, w rozliczeniu za który występuje z wnioskiem o zwrot w terminie 25 dni: a) był zarejestrowany jako podatnik VAT czynny, b) składał za każdy okres rozliczeniowy deklaracje, o których mowa w art. 99 ust. 1–3 – przy czym przepisy ust. 2 zdanie drugie i trzecie, ust. 2a–2c oraz ust. 4a–4f stosuje się odpowiednio. 6a. Na wniosek podatnika, zawarty w złożonej deklaracji podatkowej, urząd skarbowy jest obowiązany dokonać zwrotu różnicy podatku, o której mowa w ust. 2, na rachunek VAT podatnika w terminie 25 dni, licząc od dnia złożenia rozliczenia. 6b. Zwrot różnicy podatku, o którym mowa w ust. 6a, jest dokonywany przez urząd skarbowy przy użyciu komunikatu przelewu, o którym mowa w art. 108a ust. 3, w którym urząd skarbowy wskazuje w miejsce informacji, o których mowa w art. 108a ust. 3: 1) pkt 1 i 2 – kwotę odpowiadającą zwracanej kwocie różnicy podatku; 2) pkt 3 – okres rozliczeniowy, którego dotyczy wniosek o zwrot; 3) pkt 4 – numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku. 6c. Podatnikowi, w przypadku którego stwierdzono, że wbrew obowiązkowi, o którym mowa w art. 19a ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2021 r. poz. 162 i 2105), nie zapewniał możliwości dokonywania zapłaty przy użyciu instrumentu płatniczego w rozumieniu ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1907 i 1814) w każdym miejscu, w którym działalność gospodarcza jest faktycznie wykonywana, w szczególności w lokalu, poza lokalem przedsiębiorstwa lub w pojeździe wykorzystywanym do świadczenia usług transportu pasażerskiego, nie przysługuje zwrot różnicy podatku, o której mowa w ust. 2, w terminie, o którym mowa w ust. 6, za okres rozliczeniowy: 1) w którym naruszenie tego obowiązku zostało stwierdzone oraz za 6 kolejnych okresów rozliczeniowych następujących po tym okresie rozliczeniowym; 2) za który podatnik wykazał zwrot różnicy podatku. 6d. Urząd skarbowy jest obowiązany dokonać zwrotu różnicy podatku, o której mowa w ust. 2, w terminie 15 dni, licząc od dnia: 1) w którym upłynął termin do złożenia deklaracji, o której mowa w art. 99 ust. 1–3, w przypadku złożenia: a) deklaracji, w której podatnik wykazał zwrot różnicy podatku, b) korekty deklaracji, w której podatnik wykazał zwrot różnicy podatku, jeżeli jej złożenie nastąpiło przed upływem terminu do złożenia deklaracji; 2) złożenia korekty deklaracji, w której podatnik wykazał zwrot różnicy podatku, jeżeli jej złożenie nastąpiło po upływie terminu do złożenia deklaracji. 6e. Przepis ust. 6d stosuje się w przypadku, gdy łącznie spełnione są następujące warunki: 1) za trzy kolejne okresy rozliczeniowe, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 99 ust. 2 i 3, za jeden okres rozliczeniowy, poprzedzające bezpośrednio okres, w rozliczeniu za który podatnik występuje z wnioskiem o zwrot, udział procentowy: a) łącznej wartości sprzedaży wraz z podatkiem zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kas rejestrujących, o których mowa w pkt 4 lit. a tiret trzecie, w danym okresie rozliczeniowym w całkowitej wartości sprzedaży wraz z podatkiem dokonanej przez podatnika w danym okresie rozliczeniowym, był nie niższy niż 80%, b) otrzymanych płatności zrealizowanych z wykorzystaniem instrumentów płatniczych, w tym również przy użyciu usługi polecenia przelewu w rozumieniu ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych z tytułu sprzedaży wraz z podatkiem, zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kas rejestrujących, o których mowa w pkt 4 lit. a tiret trzecie, dokumentowanej paragonami z oznaczeniem, z którego wynika, że płatność została dokonana przy użyciu karty płatniczej, przez wykonanie płatności mobilnej lub polecenia przelewu, zgodnym z formą otrzymanej płatności, w stosunku do łącznej wartości sprzedaży wraz z podatkiem zaewidencjonowanej przy zastosowaniu tych kas w danym okresie rozliczeniowym, był nie niższy niż 80%; 2) przez kolejne 12 miesięcy poprzedzających bezpośrednio okres, w rozliczeniu za który podatnik występuje z wnioskiem o zwrot, łączna wartość sprzedaży wraz z podatkiem, zaewidencjonowanej przez tego podatnika przy zastosowaniu kas rejestrujących, o których mowa w pkt 4 lit. a tiret trzecie, za każdy okres rozliczeniowy była nie niższa niż 50 tys. zł; 3) za okres, w rozliczeniu za który podatnik występuje z wnioskiem o zwrot: a) kwota różnicy podatku, o której mowa w ust. 2, wykazana przez podatnika nie przekracza dwukrotnej wysokości podatku wynikającego u tego podatnika ze sprzedaży zaewidencjonowanej w okresie rozliczeniowym przy zastosowaniu kas rejestrujących, o których mowa w pkt 4 lit. a tiret trzecie, b) kwota podatku naliczonego lub różnicy podatku, o której mowa w ust. 1, nierozliczona w poprzednich okresach rozliczeniowych i wykazana w deklaracji nie przekracza 3000 zł, c) w przypadku, o którym mowa w ust. 6d pkt 1 lit. a, podatnik złożył deklarację przed upływem terminu do jej złożenia; 4) podatnik przez kolejne: a) 12 miesięcy poprzedzających bezpośrednio okres, w rozliczeniu za który występuje z wnioskiem o zwrot: – był zarejestrowany jako podatnik VAT czynny, – składał za każdy okres rozliczeniowy deklaracje, o których mowa w art. 99 ust. 1–3, – prowadził ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu wyłącznie kas rejestrujących, które umożliwiają połączenie i przesyłanie danych między kasą rejestrującą a Centralnym Repozytorium Kas, określone w art. 111a ust. 3, b) 3 miesiące poprzedzające bezpośrednio okres, w rozliczeniu za który występuje z wnioskiem o zwrot, posiadał rachunek rozliczeniowy lub imienny rachunek w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, zawarty w wykazie, o którym mowa w art. 96b ust. 1. 6f. Łączną wartość sprzedaży wraz z podatkiem, o której mowa w ust. 6e pkt 1 i 2, ustala się w oparciu o dane gromadzone w Centralnym Repozytorium Kas. Do wartości tej nie wlicza się wartości sprzedaży dokumentowanej fakturami, o których mowa w art. 106h ust. 2. 6g. Całkowitą wartość sprzedaży wraz z podatkiem, o której mowa w ust. 6e pkt 1 lit. a, ustala się w oparciu o dane zawarte w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3. 6h. Do zwrotu różnicy podatku, o którym mowa w ust. 6d, przepisy ust. 2 zdanie drugie i trzecie, ust. 2a–2c oraz ust. 4a–4f stosuje się odpowiednio. 6i. Spełnienie warunków, o których mowa w ust. 6e, jest weryfikowane z wykorzystaniem zasobów teleinformatycznych Szefa Krajowej Administracji Skarbowej. 6j. Jeżeli postanowienie o przedłużeniu terminu, o którym mowa w ust. 6d, albo decyzja o odmowie dokonania zwrotu różnicy podatku w tym terminie, nie zostaną podjęte albo odebrane w terminie 4 dni od dnia: 1) rozpoczęcia przechowywania pisma w placówce pocztowej – w przypadku, o którym mowa w art. 150 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, 2) złożenia pisma w urzędzie gminy (miasta) – w przypadku, o którym mowa w art. 150 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej, 3) wpłynięcia tego postanowienia albo tej decyzji na adres do doręczeń elektronicznych – w przypadku, o którym mowa w art. 41 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 18 listopada 2020 r. o doręczeniach elektronicznych (Dz. U. poz. 2320 oraz z 2021 r. poz. 72, 802, 1135, 1163 i 1598) – doręczenie uważa się za dokonane z upływem terminu tych 4 dni. 6k. Przepis ust. 6j pkt 1 stosuje się odpowiednio w przypadku, o którym mowa w art. 150a Ordynacji podatkowej. 6l. Przepisy ust. 6j pkt 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku, o którym mowa w art. 151 Ordynacji podatkowej. 7. Różnicę podatku niezwróconą przez urząd skarbowy w terminach, o których mowa w ust. 2 zdanie pierwsze i ust. 5a, traktuje się jako nadpłatę podatku podlegającą oprocentowaniu w rozumieniu przepisów Ordynacji podatkowej. 8. (uchylony) 9. (uchylony) 10. Do zwrotu różnicy podatku podatnikowi, o którym mowa w art. 16, stosuje się odpowiednio przepisy ust. 2–2c, 6 i 7. 10a. Upoważnienie, o którym mowa w ust. 2, powinno zawierać co najmniej: 1) datę wystawienia; 2) imię i nazwisko lub nazwę podatnika, nazwę banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej udzielających kredytu oraz ich adresy; 3) numery identyfikacji podatkowej podatnika i banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej; 4) rachunek banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej, na który ma być przekazany zwrot; 5) wskazanie deklaracji podatkowej, której dotyczy upoważnienie; 6) wskazanie kwoty zwrotu podatku, która ma być przekazana jako zabezpieczenie kredytu; 7) podpis podatnika. 11. (uchylony) 12. (uchylony) 13. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowy sposób przyjmowania zabezpieczeń, o których mowa w ust. 2a, 2) inne niż wymienione w ust. 4a formy zabezpieczeń oraz sposób ich przyjmowania – uwzględniając konieczność zabezpieczenia zwracanej kwoty podatku. Art. 88. [Wyłączenie stosowania obniżenia podatku] 1. Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika: 1) (uchylony) 2) (uchylony) 3) (uchylony) 4) usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem: a) (uchylona) b) nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób, c) usług noclegowych nabywanych w celu ich odprzedaży, opodatkowanych u tego podatnika na podstawie art. 8 ust. 2a. 5) (uchylony) 1a. Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do wydatków, o których mowa w art. 29a ust. 7 pkt 3. 2. (uchylony) 3. (uchylony) 3a. Nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy: 1) sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi: a) wystawionymi przez podmiot nieistniejący; b) (uchylona) 2) transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku; 3) (uchylony) 4) wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne: a) stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane – w części dotyczącej tych czynności, b) podają kwoty niezgodne z rzeczywistością – w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością, c) potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego – w części dotyczącej tych czynności; 5) faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego; 6) (uchylony) 7) wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze – w części dotyczącej tych czynności. 3b. Przepis ust. 3a stosuje się odpowiednio do duplikatów faktur oraz kolejnych egzemplarzy faktur. 4. Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7. 5. (uchylony) 6. Nie stanowi podstawy do obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. c, w przypadku opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 25 ust. 2, na terytorium kraju z powodu podania numeru, o którym mowa w art. 97 ust. 10, w sytuacji gdy towary w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu znajdują się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Art. 88a. (uchylony) Art. 89. [Zwrot podatku] 1. W odniesieniu do: 1) przedstawicielstw dyplomatycznych, urzędów konsularnych oraz członków personelu tych przedstawicielstw i urzędów, a także innych osób zrównanych z nimi na podstawie ustaw, umów lub zwyczajów międzynarodowych, jeżeli nie są obywatelami polskimi i nie mają stałego pobytu na terytorium kraju, 2) Sił Zbrojnych Państw-Stron Traktatu Północnoatlantyckiego oraz Sił Zbrojnych Państw-Stron Traktatu Północnoatlantyckiego uczestniczących w Partnerstwie dla Pokoju, wielonarodowych Kwater i Dowództw i ich personelu cywilnego, 3) podmiotów nieposiadających siedziby działalności gospodarczej, stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywano transakcji gospodarczych, stałego miejsca zamieszkania lub zwykłego miejsca pobytu na terytorium kraju, niedokonujących sprzedaży na terytorium kraju, 4) podatników i podmiotów zagranicznych, zidentyfikowanych na potrzeby procedur szczególnych, o których mowa w dziale XII w rozdziałach 6a, 7 i 9, nieposiadających na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej – mogą być zastosowane zwroty podatku na warunkach określonych w ust. 1a–1g oraz w rozporządzeniu wydanym na podstawie ust. 2, 3 i 5. 1a. Podmioty, o których mowa w ust. 1 pkt 3, mogą ubiegać się o zwrot podatku w odniesieniu do nabytych przez nie na terytorium kraju towarów i usług lub w odniesieniu do towarów, które były przedmiotem importu na terytorium kraju, jeżeli te towary i usługi były przez te podmioty wykorzystywane do wykonywania czynności dających prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na terytorium państwa, w którym rozliczają one podatek od wartości dodanej lub podatek o podobnym charakterze, innym niż terytorium kraju. 1b. W przypadku gdy towary lub usługi, od których podatnik podatku od wartości dodanej lub innego podatku o podobnym charakterze ubiega się o zwrot podatku, były wykorzystywane tylko częściowo do wykonywania czynności dających prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na terytorium państwa, w którym rozlicza on podatek od wartości dodanej lub podatek o podobnym charakterze, innym niż terytorium kraju – podatnikowi przysługuje zwrot podatku w proporcji, w jakiej towary lub usługi związane są z wykonywaniem czynności dających prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Podatnik ubiegający się o zwrot podatku jest obowiązany w składanym wniosku przy określaniu wnioskowanej kwoty zwrotu podatku uwzględnić proporcję obliczoną zgodnie ze zdaniem pierwszym. 1c. Podmiotom, o których mowa w ust. 1 pkt 3, nie przysługuje zwrot podatku w odniesieniu do kwot podatku: 1) zafakturowanych niezgodnie z przepisami ustawy oraz przepisami wykonawczymi wydanymi na jej podstawie; 2) dotyczących czynności, o których mowa w art. 2 pkt 8 lit. b i art. 13; 3) w odniesieniu do których, zgodnie z przepisami ustawy oraz przepisami wykonawczymi wydanymi na jej podstawie, nie przysługuje podatnikom, o których mowa w art. 15, prawo do obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego. 1d. Podmioty, o których mowa w ust. 1 pkt 3, składają wnioski o dokonanie zwrotu podatku: 1) za pomocą środków komunikacji elektronicznej, w przypadku gdy podmioty te posiadają siedzibę działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju; 2) na piśmie, zgodnie ze wzorem określonym w rozporządzeniu wydanym na podstawie ust. 5, w przypadku gdy podmioty te nie posiadają siedziby działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. 1e. W przypadku gdy proporcja, o której mowa w ust. 1b, ulegnie zmianie po złożeniu wniosku o zwrot podatku – podatnik: 1) uwzględnia zmianę tej proporcji oraz dokonuje odpowiedniej korekty kwot podatku do zwrotu wynikającej ze zmiany tej proporcji we wniosku o zwrot podatku składanym w roku podatkowym następującym po roku podatkowym, za który lub którego część złożony został ten wniosek; 2) składa korektę wniosku o zwrot podatku, jeżeli w roku podatkowym następującym po roku podatkowym, za który lub którego część złożony został ten wniosek, podatnik nie występuje o zwrot podatku. 1f. Od kwoty podatku niezwróconej przez urząd skarbowy podmiotom, o których mowa w ust. 1 pkt 3, w terminach określonych w rozporządzeniu wydanym na podstawie ust. 5 naliczane są odsetki. 1g. Kwoty zwrotu podatku uzyskane nienależnie przez podmioty, o których mowa w ust. 1 pkt 3, podlegają zwrotowi do urzędu skarbowego wraz z należnymi odsetkami w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych. W przypadku niezwrócenia kwoty zwrotu podatku uzyskanej nienależnie wraz z należnymi odsetkami, podmiotom, o których mowa w ust. 1 pkt 3, nie przysługują żadne dalsze zwroty do wysokości niezwróconej kwoty wraz z odsetkami. 1h. Podatnik, o którym mowa w art. 15, ubiegający się o zwrot podatku od wartości dodanej w odniesieniu do nabytych przez niego towarów i usług lub w odniesieniu do zaimportowanych przez niego towarów wykorzystywanych do wykonywania czynności dających prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na terytorium kraju, składa wniosek za pomocą środków komunikacji elektronicznej o dokonanie takiego zwrotu za pośrednictwem właściwego dla podatnika naczelnika urzędu skarbowego do właściwego państwa członkowskiego. 1i. Wniosek o dokonanie zwrotu, o którym mowa w ust. 1h, nie jest przekazywany do właściwego państwa członkowskiego w przypadku gdy w okresie, do którego odnosi się wniosek, podatnik: 1) nie był podatnikiem, o którym mowa w art. 15; 2) dokonywał wyłącznie dostawy towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku innych niż transakcje, do których stosuje się art. 86 ust. 9; 3) był podatnikiem, u którego sprzedaż była zwolniona od podatku na podstawie art. 113. 1j. Naczelnik urzędu skarbowego wydaje postanowienie, na które służy zażalenie, o nieprzekazaniu do właściwego państwa członkowskiego wniosku o dokonanie zwrotu, o którym mowa w ust. 1h. Podatnik jest powiadamiany o wydaniu postanowienia również za pomocą środków komunikacji elektronicznej. 1k. W przypadku gdy towary lub usługi, od których podatnik, o którym mowa w art. 15, ubiega się o zwrot podatku od wartości dodanej, były wykorzystywane tylko częściowo do wykonywania na terytorium kraju czynności dających prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, podatnik ubiegający się o zwrot podatku jest obowiązany przy określaniu wnioskowanej kwoty zwrotu podatku uwzględnić odpowiednio: 1) proporcję lub udział procentowy obliczone zgodnie z art. 86 ust. 2g i 7b, art. 90, art. 90a, art. 90c i art. 91 lub 2) zasady wymienione w art. 86a. 1l. W przypadku gdy proporcja, o której mowa w ust. 1k, ulegnie zmianie po złożeniu wniosku o zwrot podatku od wartości dodanej – podatnik: 1) uwzględnia zmianę tej proporcji oraz dokonuje odpowiedniej korekty kwot podatku do zwrotu wynikającej ze zmiany tej proporcji we wniosku o zwrot podatku od wartości dodanej składanym w roku podatkowym następującym po roku podatkowym, za który lub którego część złożony został ten wniosek; 2) składa korektę wniosku o zwrot podatku od wartości dodanej, jeżeli w roku podatkowym następującym po roku podatkowym, za który lub którego część złożony został ten wniosek, podatnik nie występuje o zwrot podatku od wartości dodanej. 1m. Przepisy ust. 1a–1g stosuje się odpowiednio do podatników i podmiotów zagranicznych, o których mowa w ust. 1 pkt 4, z tym że mogą się oni również ubiegać o zwrot podatku w odniesieniu do nabytych przez nich na terytorium kraju towarów i usług lub w odniesieniu do towarów, które były przedmiotem importu na terytorium kraju, jeżeli te towary i usługi były przez nich wykorzystywane do świadczenia na terytorium kraju usług, wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość lub sprzedaży na odległość towarów importowanych. 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zagranicznych, określi, w drodze rozporządzenia, przypadki i tryb zwrotu podatku przedstawicielstwom dyplomatycznym, urzędom konsularnym oraz członkom personelu tych przedstawicielstw i urzędów, a także innym osobom zrównanym z nimi na podstawie ustaw, umów lub zwyczajów międzynarodowych, jeżeli nie są obywatelami polskimi i nie mają stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli zwrot taki wynika z porozumień międzynarodowych lub zasady wzajemności. 3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej, określi, w drodze rozporządzenia, przypadki i tryb zwrotu podatku Siłom Zbrojnym Państw-Stron Traktatu Północnoatlantyckiego oraz Siłom Zbrojnym Państw-Stron Traktatu Północnoatlantyckiego uczestniczących w Partnerstwie dla Pokoju, wielonarodowym Kwaterom i Dowództwom i ich personelowi cywilnemu. 4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych przy wydawaniu rozporządzeń, o których mowa w ust. 2 i 3, uwzględnia: 1) porozumienia międzynarodowe; 2) konieczność prawidłowego udokumentowania zwracanych kwot podatku; 3) potrzebę zapewnienia informacji o towarach i usługach, od których nabycia podatek jest zwracany; 4) przepisy Unii Europejskiej. 5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia: 1) warunki, terminy i tryb zwrotu podatku podatnikom i podmiotom, o których mowa w ust. 1 pkt 3 i 4, oraz sposób naliczania i wypłaty odsetek od kwot podatku niezwróconych w terminie, 2) wzór wniosku o zwrot podatku składany przez podmioty, o których mowa w ust. 1d pkt 2, 3) informacje, jakie powinien zawierać wniosek o zwrot podatku składany za pomocą środków komunikacji elektronicznej, 4) sposób opisu niektórych informacji zawartych we wniosku o zwrot podatku, 5) sposób i przypadki potwierdzania złożenia wniosku o zwrot podatku, 6) przypadki, w których podatnik ubiegający się o zwrot powinien złożyć dodatkowe dokumenty, oraz rodzaje tych dokumentów, 7) przypadki, w których podatnikom i podmiotom, o których mowa w ust. 1 pkt 3 i 4, dokonującym sprzedaży przysługuje zwrot podatku, 8) tryb zwrotu podatku w przypadkach, o których mowa w ust. 1e – uwzględniając konieczność prawidłowego udokumentowania zakupów, od których przysługuje zwrot podatku, potrzebę zapewnienia prawidłowej informacji o wysokości zwracanych kwot podatku i niezbędnych informacji o podmiocie ubiegającym się o zwrot podatku jako podmiocie uprawnionym do otrzymania tego zwrotu, potrzebę zapewnienia prawidłowego naliczania odsetek za zwłokę, potrzebę wykorzystania środków komunikacji elektronicznej oraz przepisy Unii Europejskiej. 6. W odniesieniu do organizacji humanitarnych, charytatywnych lub edukacyjnych, których działalność jest zaliczana do działalności pożytku publicznego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, oraz do niektórych grup towarów mogą być zastosowane zwroty podatku na warunkach określonych w rozporządzeniu wydanym na podstawie ust. 7. 7. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, warunki zwrotu podatku organizacjom humanitarnym, charytatywnym lub edukacyjnym z tytułu eksportu towarów oraz warunki, jakie muszą spełniać te organizacje, żeby otrzymać taki zwrot, uwzględniając: 1) sytuację gospodarczą państwa; 2) przebieg realizacji budżetu państwa; 3) konieczność prawidłowego określenia kwot zwracanego podatku; 4) konieczność zapewnienia informacji o eksporcie towarów; 5) przepisy Unii Europejskiej. 8. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, informacje, jakie powinien zawierać wniosek, o którym mowa w ust. 1h, sposób opisu niektórych informacji, a także warunki i termin składania wniosków, uwzględniając: 1) konieczność zapewnienia informacji o prawie podatnika do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu zakupu towarów i usług na terytorium kraju; 2) potrzebę zapewnienia niezbędnych do ubiegania się o zwrot podatku od wartości dodanej informacji o podatniku jako podmiocie uprawnionym do otrzymania tego zwrotu; 3) potrzebę zapewnienia prawidłowej informacji o wysokości żądanych kwot zwrotu podatku; 4) potrzebę zapewnienia informacji dotyczących towarów i usług związanych z wnioskowanymi kwotami zwrotu podatku; 5) przepisy Unii Europejskiej. Rozdział 1a Rozliczenie podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności Art. 89a. [Korekta podatku należnego z tytułu dostawy towarów] 1. Podatnik może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Korekta dotyczy również podstawy opodatkowania i kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności, której nieściągalność została uprawdopodobniona. 1a. Nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną, w przypadku gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze. 2. Przepis ust. 1 stosuje się w przypadku gdy spełnione są następujące warunki: 1) (uchylony) 2) (uchylony) 3) na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji podatkowej, w której dokonuje się korekty, o której mowa w ust. 1: a) wierzyciel jest podatnikiem zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny; b) (uchylona) 4) (uchylony) 5) od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 3 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona. 6) (uchylony) 2a. W przypadku dostawy towaru lub świadczenia usług dokonanych na rzecz podmiotu innego niż podatnik, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny, korekta, o której mowa w ust. 1, może zostać dokonana, jeżeli: 1) wierzytelność została potwierdzona prawomocnym orzeczeniem sądu i skierowana na drogę postępowania egzekucyjnego lub 2) wierzytelność została wpisana do rejestru długów prowadzonego na poziomie krajowym, lub 3) wobec dłużnika ogłoszono upadłość konsumencką na podstawie odrębnych przepisów. 3. Korekta, o której mowa w ust. 1, może nastąpić w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną, pod warunkiem że do dnia złożenia przez wierzyciela deklaracji podatkowej za ten okres wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie. 4. W przypadku gdy po złożeniu deklaracji podatkowej, w której dokonano korekty, o której mowa w ust. 1, należność została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie, wierzyciel obowiązany jest do zwiększenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana lub zbyta. W przypadku częściowego uregulowania należności, podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego zwiększa się w odniesieniu do tej części. 5. Wierzyciel informuje o korekcie, o której mowa w ust. 1, właściwego dla niego naczelnika urzędu skarbowego w deklaracji podatkowej, w której dokonuje tej korekty. 6. (uchylony) 7. (uchylony) 8. (uchylony) Art. 89b. [Obowiązek pomniejszenia podatku naliczonego] 1. W przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 90 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze. 1a. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli dłużnik uregulował należność najpóźniej w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 90 dzień od dnia upływu terminu płatności tej należności. 1b. (uchylony) 2. W przypadku częściowego uregulowania należności w terminie 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, korekta dotyczy podatku naliczonego przypadającego na nieuregulowaną część należności. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio. 3. (uchylony) 4. W przypadku uregulowania należności po dokonaniu korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik ma prawo do zwiększenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym należność uregulowano, o kwotę podatku, o której mowa w ust. 1. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek naliczony może zostać zwiększony w odniesieniu do tej części. 5. (uchylony) 6. (uchylony) Rozdział 2 Odliczanie częściowe podatku oraz korekta podatku naliczonego Art. 90. [Częściowe odliczanie podatku] 1. W stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. 2. Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10. 3. Proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo. 4. Proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. 5. Do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika – używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności. 6. Do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu z tytułu transakcji dotyczących: 1) pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych; 2) usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38–41, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy. 7. (uchylony) 8. Podatnicy, którzy w poprzednim roku podatkowym nie osiągnęli obrotu, o którym mowa w ust. 3, lub u których obrót ten w poprzednim roku podatkowym był niższy niż 30 000 zł, do obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu od kwoty podatku należnego przyjmują proporcję wyliczoną szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu. 9. Przepis ust. 8 stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do niego kwota obrotu, o której mowa w tym przepisie, byłaby niereprezentatywna. 9a. Przy ustalaniu proporcji zgodnie z ust. 2–6 do obrotu nie wlicza się kwoty podatku. 10. W przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2–8: 1) przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%; 2) nie przekroczyła 2% – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%. 10a. W przypadku jednostki samorządu terytorialnego proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego. Przepisy ust. 3–6 i 8–10 stosuje się odpowiednio. 10b. Przez jednostki organizacyjne jednostki samorządu terytorialnego, o których mowa w ust. 10a, rozumie się: 1) utworzone przez jednostkę samorządu terytorialnego samorządową jednostkę budżetową lub samorządowy zakład budżetowy; 2) urząd gminy, starostwo powiatowe, urząd marszałkowski. 11. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, metody obliczania proporcji inne niż określona w ust. 3 oraz warunki ich stosowania, uwzględniając uwarunkowania obrotu gospodarczego oraz przepisy Unii Europejskiej. 12. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, przypadki, w których podatnik ma prawo uznać, że proporcja określona zgodnie z ust. 2–8, która przekroczyła 98%, a kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była równa lub większa niż 500 zł, wynosi 100%, oraz warunki ich stosowania, uwzględniając uwarunkowania obrotu gospodarczego oraz specyfikę wykonywanych czynności. Art. 90a. [Korekta podatku w razie nastąpienia zmiany w stopniu wykorzystania nieruchomości do celów działalności gospodarczej] 1. W przypadku, o którym mowa w art. 86 ust. 7b, gdy w ciągu 120 miesięcy, licząc od miesiąca, w którym nieruchomość stanowiąca część przedsiębiorstwa podatnika została przez niego oddana do użytkowania, nastąpi zmiana w stopniu wykorzystania tej nieruchomości do celów działalności gospodarczej, dokonuje się korekty podatku naliczonego odliczonego przy jej nabyciu lub wytworzeniu. Korekty, o której mowa w zdaniu pierwszym, dokonuje się w deklaracji za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła ta zmiana, w kwocie proporcjonalnej do pozostałego okresu korekty. Jeżeli podatnik wykorzystuje tę nieruchomość w działalności gospodarczej również do czynności zwolnionych od podatku bez prawa do odliczeń, korekta powinna uwzględniać proporcję określoną w art. 90 ust. 3–10a, zastosowaną przy odliczeniu. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, przepisu art. 8 ust. 2 nie stosuje się. Art. 90b. [Zmiana wykorzystania pojazdu samochodowego] 1. W przypadku gdy w ciągu 60 miesięcy, licząc od miesiąca, w którym odpowiednio nabyto, dokonano importu lub oddano do używania pojazd samochodowy: 1) o którym mowa w art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a, nastąpi zmiana jego wykorzystywania na wykorzystywanie do celów działalności gospodarczej i do celów innych niż działalność gospodarcza, podatnik jest obowiązany do dokonania korekty kwoty podatku naliczonego odliczonej przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tego pojazdu; 2) w odniesieniu do którego kwotę podatku naliczonego stanowiła kwota, o której mowa w art. 86a ust. 1, nastąpi zmiana jego wykorzystywania na wykorzystywanie wyłącznie do działalności gospodarczej, podatnik jest uprawniony do dokonania korekty kwoty podatku naliczonego odliczonej przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tego pojazdu. 2. W przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 1, nastąpi sprzedaż pojazdu samochodowego, uznaje się, że wykorzystanie tego pojazdu zostało zmienione na wykorzystanie wyłącznie do działalności gospodarczej, aż do końca okresu korekty. 3. Przepis ust. 1 pkt 2 stosuje się odpowiednio również w przypadku, o którym mowa w art. 86a ust. 13. 4. Na potrzeby korekty, o której mowa w ust. 1, uznaje się, że pojazd samochodowy odpowiednio nie jest już wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej albo jest wykorzystywany wyłącznie do takiej działalności począwszy od miesiąca, w którym nastąpiła zmiana jego wykorzystywania. Korekty tej dokonuje się w deklaracji za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła zmiana, w kwocie proporcjonalnej do pozostałego okresu korekty. 5. W przypadku gdy podatnik wykorzystuje pojazd samochodowy w działalności gospodarczej również do czynności zwolnionych od podatku bez prawa do odliczeń, kwota korekty, o której mowa w ust. 1, powinna uwzględniać proporcję określoną w art. 90, zastosowaną przy odliczeniu. 6. W przypadku pojazdów samochodowych o wartości początkowej nieprzekraczającej 15 000 zł korekty, o której mowa w ust. 1, dokonuje się, jeżeli zmiana ich wykorzystywania nastąpiła w okresie 12 miesięcy, licząc od miesiąca, w którym odpowiednio nabyto, dokonano importu lub oddano do używania ten pojazd samochodowy. Przepisy ust. 2–5 stosuje się odpowiednio. Art. 90c. [Obowiązek dokonania korekty podatku odliczonego] 1. W przypadku nabytych towarów i usług, w odniesieniu do których kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie z art. 86 ust. 2a, po zakończeniu roku podatkowego, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, podatnik jest obowiązany dokonać korekty podatku odliczonego przy ich nabyciu, uwzględniając dane dla zakończonego roku podatkowego. Przepisy art. 91 ust. 2–9 stosuje się odpowiednio. 2. W przypadku gdy korekty podatku odliczonego dokonuje podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie art. 86 ust. 22, może on uwzględnić dane za rok podatkowy poprzedzający poprzedni rok podatkowy, jeżeli takie dane przyjęto w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w art. 86 ust. 2a. 3. Dokonując korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik może przyjąć inny sposób określania proporcji, niż został przyjęty dla danego roku podatkowego, jeżeli byłby on bardziej reprezentatywny dla zakończonego roku. Art. 91. [Korekta kwoty podatku naliczonego] 1. Po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2–10a, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2–6, 10 lub 10a lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego. 2. W przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania. 2a. Obowiązek dokonywania korekt w ciągu 10 lat, o którym mowa w ust. 2, nie dotyczy opłat rocznych pobieranych z tytułu oddania gruntu w użytkowanie wieczyste; w przypadku tych opłat przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio. 3. Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej – w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy. 4. W przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty. 5. W przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 – w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy. 6. W przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną: 1) opodatkowane – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi; 2) zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu. 7. Przepisy ust. 1–6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi. 7a. W przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty. 7b. W przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c. 7c. Jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów lub usług, o których mowa w ust. 7b, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje – korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy. 7d. W przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana. 7e. Podatnik, który ponownie skorzysta ze zwolnień, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3 albo art. 113 ust. 1, może dokonać korekty podatku naliczonego za pozostający okres korekty w deklaracji podatkowej składanej za ostatni okres rozliczeniowy, w którym podatnik był podatnikiem VAT czynnym. 8. Korekty, o której mowa w ust. 5–7, dokonuje się również, jeżeli towary i usługi nabyte do wytworzenia towaru, o którym mowa w ust. 2, zostały zbyte lub zmieniono ich przeznaczenie przed oddaniem tego towaru do użytkowania. 9. W przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa korekta określona w ust. 1–8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa. 10. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, dla grupy podatników, inne niż wymienione w ust. 1–9, warunki dokonywania korekt związanych z odliczeniem kwoty podatku naliczonego oraz zwolnić niektóre grupy podatników od dokonywania korekt, uwzględniając: 1) specyfikę wykonywania niektórych czynności; 2) uwarunkowania obrotu gospodarczego niektórymi towarami i usługami; 3) konieczność zapewnienia prawidłowego odliczenia kwoty podatku naliczonego. Art. 92. [Delegacja] 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia, może określić: 1) (uchylony) 2) (uchylony) 3) przypadki, gdy kwota podatku naliczonego może być zwrócona jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług oraz warunki i tryb dokonywania tego zwrotu. 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, wydając rozporządzenia, o których mowa w ust. 1, uwzględnia: 1) specyfikę wykonywania niektórych czynności oraz uwarunkowania obrotu gospodarczego niektórymi towarami; 2) konieczność prawidłowego udokumentowania czynności, od których przysługuje zwrot podatku; 3) potrzebę zapewnienia jednakowego traktowania podmiotów wykorzystujących w swojej działalności te same towary; 4) przepisy Unii Europejskiej. 3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rolnictwa i ministrem właściwym do spraw rozwoju wsi, może określić, w drodze rozporządzenia, listę towarów i usług lub przypadki, w których nabycie towarów i usług przez podatników prowadzących działalność rolniczą nie uprawnia do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w całości lub w części lub zwrotu różnicy podatku w całości lub w części, uwzględniając specyfikę działalności rolniczej, a także mając na uwadze uwarunkowania obrotu gospodarczego niektórymi towarami. Art. 93. (uchylony) Art. 94. (uchylony) Art. 95. (uchylony) [1] W okresie od 1 stycznia 2019 r., stawka podatku wynosi 23%, zgodnie z art. 146aa ust. 1 pkt 1. [2] W okresie od 1 stycznia 2019 r., stawka podatku wynosi 8%, zgodnie z art. 146aa ust. 1 pkt 2. [3] W okresie od 1 stycznia 2019 r., stawka podatku wynosi 23%, zgodnie z art. 146aa ust. 1 pkt 1. [4] W okresie od 1 stycznia 2019 r. kwota podatku należnego jest obliczana jako iloczyn wartości dostawy i stawki 18,70% – dla towarów i usług objętych stawką podatku 23%, zgodnie art. 146b. [5] W okresie od 1 stycznia 2019 r. kwota podatku należnego jest obliczana jako iloczyn wartości dostawy i stawki 7,41% – dla towarów i usług objętych stawką podatku 8%, zgodnie z art. 146b. [6] W okresie od 1 stycznia 2019 r., obowiązuje 23 % stawka podatku, zgodnie z art. 146c. [7] Na podstawie art. 6 ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw ( poz. 2076) art. 87 ust. 2 w brzmieniu nadanym ww. ustawą ma zastosowanie do okresów rozliczeniowych przypadających począwszy od dnia wejścia w życie ww. ustawy (tj. 1 stycznia 2022 r.). [8] Na podstawie art. 6 ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw ( poz. 2076) art. 87 ust. 2c w brzmieniu nadanym ww. ustawą ma zastosowanie do okresów rozliczeniowych przypadających począwszy od dnia wejścia w życie ww. ustawy (tj. 1 stycznia 2022 r.). [9] Na podstawie art. 6 ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw ( poz. 2076) art. 87 ust. 5c dodany ww. ustawą ma zastosowanie do okresów rozliczeniowych przypadających począwszy od dnia wejścia w życie ww. ustawy (tj. 1 stycznia 2022 r.). [10] Na podstawie art. 6 ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw ( poz. 2076) art. 87 ust. 5d dodany ww. ustawą ma zastosowanie do okresów rozliczeniowych przypadających począwszy od dnia wejścia w życie ww. ustawy (tj. 1 stycznia 2022 r.). [11] W okresie od 1 stycznia 2019 r., stawka podatku wynosi 23%, zgodnie z art. 146aa ust. 1 pkt 1. [12] W okresie od 1 stycznia 2019 r., stawka podatku wynosi 23%, zgodnie z art. 146aa ust. 1 pkt 1. [13] W okresie od 1 stycznia 2019 r., stawka ryczałtu wynosi 4%, zgodnie z art. 146aa ust. 1 pkt 4. [14] W okresie od 1 stycznia 2019 r., stawka zryczałtowanego podatku wynosi 7%, zgodnie z art. 146aa ust. 1 pkt 3. [15] W okresie od 1 stycznia 2019 r., stawka podatku wynosi 8%, zgodnie z art. 146aa ust. 1 pkt 2. [16] W okresie od 1 stycznia 2019 r., stawka podatku wynosi 8%, zgodnie z art. 146aa ust. 1 pkt 2. [17] W okresie od 1 stycznia 2019 r., stawka podatku wynosi 8%, zgodnie z art. 146e. [18] Art. 146da dodany przez art. 1 ustawy z dnia 13 stycznia 2022 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług ( poz. 196). Zmiana weszła w życie 1 lutego 2022 r. [19] Art. 146db dodany przez art. 1 ustawy z dnia 13 stycznia 2022 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług ( poz. 196). Zmiana weszła w życie 1 lutego 2022 r. [20] Art. 146dc dodany przez art. 1 ustawy z dnia 13 stycznia 2022 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług ( poz. 196). Zmiana weszła w życie 1 lutego 2022 r. [21] Zgodnie z art. 146 ust. 1 pkt 1 od dnia przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej do 30 kwietnia 2008 r. stosowało się stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 3% w odniesieniu do czynności, o których mowa w art. 5 ustawy, których przedmiotem są towary i usługi wymienione w załączniku nr 6 z wyłączeniem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów i eksportu towarów. Dział X: Rejestracja. Deklaracje i informacje podsumowujące. Zapłata art. 96- 105 Zobacz spis treści ustawy o VAT Zwrot VAT. Na podstawie art. 86 ustawy o VAT, w określonych przypadkach podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o kwotę podatku naliczonego. Zgodnie z art. 87 ustawy o VAT (jeżeli kwota podatku naliczonego jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego) zwrot podatku na rachunek bankowy podatnika następuje w terminie 60 dni, od dnia złożenia przez podatnika rozliczenia. Istnieją jednak pewne wyjątkowe zasady, dotyczące zwrotów w trybie przyspieszonym, wymagające od urzędów skarbowych dokonywania zwrotów w termie dni 25. Jakie warunki musi spełnić podatnik, aby skorzystać z takiej możliwości? Na co zwrócić uwagę, w przypadku sporu z organem podatkowym? Zwrot VAT - podstawy prawne zagadnienia Kwestie możliwości skorzystania z zwrotu podatku VAT (w tym w trybie przyspieszonym) i normy postępowania organów w takich sprawach, zostały opracowane przez ustawodawcę w dwóch podstawowych aktach prawnych: Ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa ( Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 z późn. zm.), zwanej dalej „Ordynacja podatkowa” oraz Ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ( Dz. U. z 2021 r. poz. 685 z późn. zm.), zwana dalej "Ustawa o VAT". Do kluczowych przepisów zaliczyć można: Ustawa o VAT: art. 87 ust. 1 i 2 i następne, art. 86 ust. 1 i następne – które stanowią drogowskaz, w zakresie stosowania zasad i terminów zwrotów podatku VAT; Ordynacja podatkowa: art. 210 § 1 – 6, art. 124, art. 121 – które określają podstawy pracy organów podatkowych – które mogą mieć wpływ na rozstrzygnięcia w zakresie zwrotów podatku VAT. W zakresie postępowania sądowego, postaw prawnych (w tym prawa sądów administracyjnych do kontrolowania prawidłowości zaskarżonych decyzji oraz praw podatnika do złożenia do sądu skargi) należy szukać w Ustawie z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.), zwanej dalej „Ustawa oraz Ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych ( Dz. U. z 2021 r. poz. 137). Analiza aktualnych przepisów prawa Zgodnie z aktualnym brzmieniem przepisów: art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi (określonemu w art. 15 - patrz definicja podatnika) przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o kwotę podatku naliczonego. Zasada ta została ograniczona przez ustawodawcę do zastrzeżeń art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. art. 86 ust. 2 Ustawy o VAT W tym miejscu Ustawodawca wyjaśnił co stanowi kwotę podatku naliczonego. art. 86 ust. 10 Ustawy o VAT Zgodnie z ustępem 10 zdecydowano, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy. W kolejnych literach tego ustępu uszczegóławiając tę zasadę. art. 86a Ustawy o VAT W tym miejscu Ustawodawca ograniczył możliwość obliczania podatku naliczonego, w zakresie wydatków związanych z pojazdami samochodowymi. art. 87 ust. 1 Ustawy o VAT Zasady zwrotu różnicy podatku zostały opisane w art. 87 Ustawy o VAT. Zgodnie z zasadą główną (cytat z przepisów): W przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy. art. 87 ust. 2 Ustawy o VAT Ustęp 2 art. 87 wskazuje podstawowy termin zwrotu różnicy podatku. Ustawodawca zdecydował (w uproszczeniu), że zwrot następuje w terminie 60 dni, od dnia złożenia rozliczenia przez podatnika, na rachunek bankowy podatnika. Dodatkowo czas ten może ulec przedłużeniu, w sytuacji, jeżeli zasadność zwrotu wymaga dodatkowego zweryfikowania. Wtedy naczelnik urzędu skarbowego może przedłużyć ten termin do czasu zakończenia weryfikacji rozliczenia podatnika, dokonywanej w ramach czynności sprawdzających, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej lub postępowania podatkowego. art. 87 ust. 6 i 6a Ustawy o VAT Istnieje jednak tak zwany tryb przyspieszony zwrotu podatku VAT. Jego zasady zostały opisane w art. 87 ust. 6 i 6a Ustawy o VAT. Zgodnie z nim, po spełnieniu określonych warunków, podatnik ma prawo do zwrotu w terminie nie 60, a 25 dni licząc od dnia złożenia rozliczenia. Jest to kluczowy artykuł, w zakresie oceny warunków, kiedy podatnik może starać się o zwrot podatku VAT w trybie przyspieszonym – i wymaga dokładniejszego omówienia. Warunki przyspieszonego zwrotu podatku VAT W zakresie możliwości skorzystania ze zwrotu podatku VAT w trybie przyspieszonym, podatnik musi więc najpierw przeanalizować ogólnie możliwość (prawidłowość) zwrotu, a następnie spełnienie dodatkowych warunków, w zakresie trybu przyspieszonego. Ustawodawca wskazał cztery podstawowe warunki, po spełnieniu których (łącznie) organ podatkowy jest obowiązany dokonać zwrotu różnicy podatku w terminie 25 dni, licząc od dnia złożenia rozliczenia. Wyciąg z przepisów (Ustawa o VAT art. 6) kwoty podatku naliczonego, wykazane w deklaracji podatkowej, z wyłączeniem kwoty podatku naliczonego lub różnicy podatku, o której mowa w ust. 1, nierozliczonej w poprzednich okresach rozliczeniowych i wykazanej w deklaracji, wynikają z: faktur dokumentujących kwoty należności, które zostały w całości zapłacone za pośrednictwem rachunku bankowego podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju albo rachunku podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, wskazanego w zgłoszeniu identyfikacyjnym, o którym mowa w odrębnych przepisach, faktur, innych niż wymienione w lit. a, dokumentujących należności, jeżeli łączna kwota tych należności nie przekracza 15 000 zł, dokumentów celnych, deklaracji importowej oraz decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2-3 oraz art. 34, i zostały przez podatnika zapłacone, importu towarów rozliczanego zgodnie z art. 33a, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca, lub dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, jeżeli w deklaracji podatkowej została wykazana kwota podatku należnego od tych transakcji. Należy więc stwierdzić, że pierwszy element (warunek) dotyczy pochodzenia (skąd wynika) kwoty podatku. Na tym etapie ustawodawca wprowadził również dodatkowe ograniczenie kwotowe, że w zakresie faktur nieopłaconych w trybie ust. 1 lit. a (na rachunek bankowy), limit faktur dokumentujących takie należności został określony na kwotę 15 000 zł. kwota podatku naliczonego lub różnicy podatku, o której mowa w ust. 1, nierozliczona w poprzednich okresach rozliczeniowych i wykazana w deklaracji nie przekracza 3000 zł, Drugi warunek określa drugi limit kwotowy: 3000 zł, dla kwot podatku naliczonego lub różnicy podatku nierozliczonej w poprzednich okresach rozliczeniowych i wykazanych w deklaracji. podatnik złoży w urzędzie skarbowym, nie później niż w dniu złożenia deklaracji, potwierdzenie zapłaty należności, o których mowa w pkt 1 lit. a, Trzeci warunek nakłada na podatnika obowiązek przedłożenia odpowiednich dokumentów potwierdzających zapłaty należności. Warunek ten staje się często potencjalnym problemem w uzyskaniu zwrotu. podatnik przez kolejne 12 miesięcy poprzedzających bezpośrednio okres, w rozliczeniu za który występuje z wnioskiem o zwrot w terminie 25 dni: był zarejestrowany jako podatnik VAT czynny, składał za każdy okres rozliczeniowy deklaracje, o których mowa w art. 99 ust. 1-3 - przy czym przepisy ust. 2 zdanie drugie i trzecie, ust. 2a-2c oraz ust. 4a-4f stosuje się odpowiednio. Czwarty warunek dotyczy stricte osoby podatnika i jego podmiotowości dotyczącej podatnika VAT czynnego, i realizacji obowiązków deklaracyjnych. Przyśpieszony zwrot VAT - przykładowy wyrok sądu administracyjnego Jednym z najnowszych orzeczeń w zakresie omawianego zagadnienia zwrotu podatku VAT w trybie przyspieszonym, jest Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, który zapadł dnia 6 maja 2021 i dotyczy sprawy I SA/Sz 184/21. Sprawa dotyczyła stanu faktycznego z lipca i sierpnia 2020 roku – Sąd więc w swoich dywagacjach opierał się na przepisach dotyczących tego okresu. Stan faktyczny Sprawa dotyczyła dokonania zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, wykazanego w deklaracji podatkowej podatku od towarów i usług VAT-7. Podatniczka złożyła w sierpniu 2020 roku za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej deklarację VAT-7, za lipiec 2020. Wskazała w niej kwotę podatku do zwrotu na rachunek podatnika w terminie 25 dni (który przypadał na sierpień 2020). Dodatkowo, za pomocą platformy ePUAP, podatniczka przesłała zestawienie transakcji z rachunków bankowych. Następnie złożyła również pliki JPK_VAT za lipiec 2020, które zostały dodatkowo skorygowane jeszcze w sierpniu. Naczelnik Urzędu Skarbowego wezwał podatnika na piśmie (za pośrednictwem Poczty) do przedłożenia dokumentów źródłowych, dotyczących sprzedaży i zakupów za lipiec 2020. Chodziło o faktury VAT, dokumenty fiskalne – paragony i raport fiskalny. Podatniczka nie przedłożyła tych dokumentów. Następnie Naczelnik Urzędu Skarbowego skierował do podatniczki zawiadomienie w trybie art. 200 §1 Ordynacji podatkowej. Ponownie zostało one doręczone za pośrednictwem Poczty, w trybie art. 150§4 Ordynacji podatkowej. Rozstrzygnięcia organów W końcu Naczelnik Urzędu Skarbowego odmówił dokonania zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, w kwocie wskazanej w deklaracji podatkowej, dla podatku od towarów i usług VAT-7 za lipiec 2020 (w terminie 25 dni od dnia złożenia deklaracji). Podstawą rozstrzygnięcia organu miała być okoliczność, że przesłany przez podatniczkę rejestr zakupów JPK_VAT zawiera 110 pozycji faktur, na określoną kwotę łączną – która nie zgadza się z ilością faktur i kwotami zapłaty wskazanymi w przedstawionych wyciągach bankowych. Analiza wyciągów bankowych dla organu wskazywała 62 faktury, które zostały w całości opłacone. Dlatego organ stwierdził, że należności z 48 faktur nie zostały uregulowane w sposób określony w art. 87 ust. 6 pkt. 1 lit. a ustawy o VAT, tj. przelewem na rachunek bankowy. Następnie organ podatkowy wezwał podatniczkę do przedłożenia kolejnych dokumentów – faktur i innych. Podatniczka nie dostarczyła tychże. Postanowieniem z września 2020 Naczelnik Urzędu Skarbowego przedłużył termin zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, do czasu zakończenia weryfikacji rozliczenia. Od decyzji organu I instancji podatniczka złożyła odwołanie, wnosząc o uchylenie go w całości oraz umorzenie postępowania. Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy opisaną wyżej decyzję organu podatkowego I instancji. Proces sądowy Sprawa została poprzez skargę podatniczki złożona do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie. Skarżąca podatniczka wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości oraz o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Organ złożył odpowiedź na skargę i wniósł o jej oddalenie, nie podzielając zarzutów podatniczki. Po rozpatrzeniu całej sprawy Sąd stwierdził, że skarga zasługiwała na uwzględnienie. Nie zdecydował jednak wprost, która ze stron postępowania ma rację – nie mniej zdecydował, że postępowanie organu w tej sprawie nie było prawidłowe. Dlatego też zaskarżona decyzja została uchylona. Podsumowanie i praktyczne wskazówki z orzecznictwa Jednym z kluczowych aspektów weryfikacji orzecznictwa w sprawach podatkowych, jest możliwość przetworzenia odpowiednich fragmentów wyroków sądowych na potrzeby innych postępowań. Przeprowadzane przez Sądy analizy są nierzadko na tyle uniwersalne, że mogą służyć wielu podatnikom. W zakresie zwrotu podatku VAT w trybie przyspieszonym, w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 6 maja 2021, sygn. akt. I SA/Sz 184/21 warto zwrócić szczególna uwagę na kilka fragmentów uzasadnienia oraz wyciągniętą tezę. Teza (aktualna) LEX nr. 3180606: Na podatniku ciąży obowiązek wykazania, że spełnia warunki do przyspieszonego zwrotu, jednak skoro organy uznały, że posiadany materiał dowodowy pozwala na precyzyjne ustalenia (liczba opłaconych i nieopłaconych faktur, dokładna kwota opłacona i kwota nieopłacona), to winny w uzasadnieniach decyzji zawrzeć konkretne ustalenia co do poszczególnych pozycji, pozwalające sądowi skontrolować, czy wskazane ustalenia są zgodne z rzeczywistością. W tym miejscu, w przypadku sporu z organem podatkowym, każdy podatnik może więc wskazywać, że pomimo tego, że faktycznie to na nim ciąży obowiązek dowodowy, w zakresie wykazania przesłanek (spełnienia warunków) do skorzystania z przyspieszonego trybu zwrotu VAT – organy nie mogą przedstawionych dokumentów czy informacji traktować dowolnie, zaś ich ocena i ustalenia powinny być konkretne. Fragmenty uzasadnienia: Proces rozumowania organu, wnioski dotyczące oceny dowodów oraz argumenty przemawiające za przyjęciem określonego stanowiska, winny znaleźć odzwierciedlenie w uzasadnieniu decyzji (art. 210 § 4 tak by adresat, a nadto sąd dokonujący kontroli legalności aktu, miał możliwość zapoznania się nie tylko ze stwierdzeniem organu, ale również z analizą, jaką organ przeprowadził w stosunku do każdego z dowodów. Sporządzenie uzasadnienia jest więc nie tylko wymogiem formalnym - wynikającym z art. 210 § 1 pkt 4 i 6 ale także ma istotne znaczenie merytoryczne. Przedstawienie toku rozumowania organu podatkowego, które poprzedza wydanie decyzji, nie tylko pełni funkcję perswazyjną, przedstawiając i wyjaśniając powody podjętego rozstrzygnięcia, tak aby strona mogła się przekonać o jego słuszności, czego wymaga zasada budowania zaufania do organów podatkowych wyrażona w art. 121 ale także umożliwia kontrolę legalności aktu w postępowaniu odwoławczym lub też sądowo-administracyjnym. W tej sytuacji, wskazując już konkretne przepisy Ustawy Ordynacja Podatkowa, Sąd wypunktował, dlaczego sporządzenie uzasadnienia powinno być odpowiednie i ma zasadnicze znaczenie merytoryczne. W ocenie orzecznictwa podatnik ma swoje obowiązki ma jednak prawo do rzetelnego opracowania swojej sprawy przez właściwe organy, a po wydaniu decyzji uzyskania odpowiedniego uzasadnienia wyjaśniającego - powody rozstrzygnięcia. Źródła prawa: Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa ( Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 z późn. zm.) zwana dalej „Ordynacja podatkowa”; Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ( Dz. U. z 2021 r. poz. 685 z późn. zm.). zwana dalej "Ustawa o VAT"; Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, z dnia 6 maja 2021 r. I SA/Sz 184/21. Obecnie prawie każdy przedsiębiorca wykorzystuje w prowadzonej działalności gospodarczej pojazdy takie jak samochody osobowe lub ciężarowe, motocykle, skutery czy motorowery. W przypadku korzystania z nich w ramach działalności opodatkowanej podatnikom przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących zakup tych pojazdów, a tym samym paliwa oraz innych wydatków eksploatacyjnych. Sprawdźmy, jakie zasady odliczenia VAT przy pojazdach osobowych i ciężarowych obecnie obowiązują. Definicja pojazdu samochodowego dla celów VAT Zgodnie z art. 2 pkt 34 ustawy o VAT pod pojęciem pojazdu samochodowego należy rozumieć pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy Prawo o ruchu drogowym pojazdem samochodowym jest pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h (określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego). Natomiast pkt 32 wskazuje, że pojazdem silnikowym jest pojazd wyposażony w silnik, z wyjątkiem motoroweru i pojazdu szynowego. Głównym celem wprowadzenia tej definicji na gruncie ustawy o VAT jest rozwianie wszelkich wątpliwości interpretacyjnych, z którymi spotykali się podatnicy. Mimo wielu interpretacji podatkowych w wątpliwość poddawane było odwoływanie się do pojęć zawartych w prawie o ruchu drogowym. Zasady odliczania VAT przy pojazdach - 50% i 100% W przypadku wydatków związanych z pojazdem samochodowym przedsiębiorcy przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT w wysokości 50% lub 100%. Zgodnie z art. 86a ust. 2 ustawy o VAT do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, od których podatnik ma prawo odliczenia VAT, zalicza się wydatki dotyczące: nabycia, importu lub wytworzenia pojazdów samochodowych oraz nabycia, lub importu ich części składowych, używania pojazdów samochodowych na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związanych z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3, nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu pojazdów samochodowych, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z ich eksploatacją. 100% odliczenia VAT od samochodów Pełne odliczenie podatku zostało przez ustawodawcę obwarowane dodatkowymi wymogami. 100% odliczenia VAT od wydatków związanych z pojazdem samochodowym przysługuje przedsiębiorcom gdy: wykorzystują te pojazdy wyłącznie w prowadzonej działalności gospodarczej, pojazdy te są konstrukcyjnie przeznaczone do przewodu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, a dodatkowo z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie. Pojazdy samochodowe dające prawo odliczenia 100% VAT można podzielić na kilka kategorii. Grupa I Pierwszą grupą pojazdów dających pełne prawo do odliczenia podatku są te o masie do 3,5 tony, których konstrukcja wyklucza użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z firmą jest nieistotne (art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT). Pierwszy podzbiór dotyczy pojazdów (innych niż samochody osobowe) wskazanych w art. 86a ust. 9 ustawy o VAT, a więc mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą: klasyfikowanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym jako pojazd wielozadaniowy, van lub z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków. Aby podatnik mógł odliczyć 100% VAT od nabycia tych pojazdów, zakupionego do nich paliwa oraz innych wydatków eksploatacyjnych, musi posiadać badanie techniczne pojazdu przeprowadzone przez okręgową stację kontroli pojazdów oraz odpowiednią adnotację VAT-1 lub VAT-2 wpisaną w dowodzie rejestracyjnym. Kolejnym rodzajem pojazdów samochodowych, w stosunku do których przysługuje podatnikowi pełne odliczenie VAT to pojazdy specjalne wymienione w art. 86a ust. 9 pkt 3 ustawy o VAT: agregat elektryczny/spawalniczy, do prac wiertniczych, koparka, koparko-spycharka, ładowarka, podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych, żuraw samochodowy. Aby podatnik mógł odliczyć 100% VAT od ich nabycia, paliwa oraz innych wydatków eksploatacyjnych z dokumentów wydanych na podstawie przepisów ustawy o ruchu drogowym musi wynikać, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym, o którym mowa w ustawie o VAT. Zgodnie z art. 86a ust. 9 pkt 2 ustawy o VAT w kolejnej grupie pojazdów, od których podatnik będzie miał prawo do odliczenia 100% podatku VAT to samochody osobowe, które mają: kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń, nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu. Spełnienie wymagań stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego odpowiednią adnotację o spełnieniu tych wymagań. Grupa II Druga i chyba najliczniejsza grupa dotyczy samochodów o masie do 3,5 tony wykorzystywanych jedynie do celów działalności gospodarczej, jeżeli sposób ich wykorzystywania wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z firmą. Dodatkowe wymogi, jakie musi spełnić:-stworzenie regulaminu używania pojazdów w firmie,-prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdów,-zgłoszenie samochodu w urzędzie skarbowym na druku VAT-26. Przedsiębiorca, który zdecyduje się na odliczanie 100% VAT od wydatków związanych z nabyciem, zakupu paliwa oraz pozostałych wydatków eksploatacyjnych, które dotyczą pojazdu znajdującego się w grupie II, ma obowiązek złożenia VAT-26 w terminie 7 dni od dnia, w którym został poniesiony pierwszy wydatek związany z pojazdem. W sytuacji, gdy przedsiębiorca nie dokona zgłoszenia w powyższym terminie, pojazd uznaje się za wykorzystywany zarówno w działalności, jak i prywatnie, a tym samym podatnik nabywa prawo do odliczenia 100% VAT od wydatków związanych z tym pojazdem dopiero od dnia złożenia VAT-26. W sytuacji, gdy przedsiębiorca nie złoży formularza VAT-26 w obowiązującym terminie, nie będzie miał prawa do odliczenia 100% VAT od wydatków poniesionych we wcześniejszym terminie niż 7 dni przed złożeniem druku w urzędzie. W odniesieniu do tych wydatków podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia jedynie 50% VAT. W systemie możliwe jest łatwe prowadzenie kilometrówki VAT. Po dodaniu pojazdu do systemu wystarczy uzupełnić informacje o trasie w zakładce: WYDATKI » KILOMETRÓWKA » DODAJ WPIS. Grupa III Trzecia grupa, która może skorzystać z prawa do 100% odliczenia podatku zarówno od nabycia, jak i wydatków (w tym także paliwa), to samochody ciężarowe o masie powyżej 3,5 tony. W ich przypadku podatnik nie ma obowiązku prowadzenia kilometrówki dla celów VAT ani tym bardziej zgłaszania samochodu w urzędzie. 50% odliczenia VAT od samochodów Prawo do 50% odliczenia podatku VAT dotyczy tych pojazdów, które będą wykorzystywane zarówno do celów mieszanych (prywatno-firmowych), jak i podatników, którzy nie mają czasu na prowadzenie dodatkowych ewidencji. Przedsiębiorcy co do zasady mogą odliczyć 50% podatku VAT od ich nabycia oraz od wydatków eksploatacyjnych, w tym również od zakupu paliwa do tych pojazdów bez zgłaszania pojazdu w urzędzie skarbowym oraz bez prowadzenia kilometrówki dla celów VAT. Prawo do odliczenia 50% podatku VAT od wydatków związanych z pojazdem przysługuje zarówno w przypadku samochodów, które są środkiem trwałym, jak i użytkowanych na podstawie umowy najmu, leasingu operacyjnego, umowy użyczenia czy będących prywatnym pojazdem wykorzystywanym w działalności. Inne środki transportu – motocykle, skutery, motorowery Motorower Co do zasady podatnicy mogą odliczyć 100% podatku VAT od nabycia motoroweru oraz wydatków eksploatacyjnych (w tym od paliwa). Motorower w myśl przepisów prawa o ruchu drogowym powinien mieć: dwa lub trzy koła, silnik spalinowy o pojemności skokowej do 50 cm3 lub w silnik elektryczny o mocy do 4 kW, prędkość jazdy ograniczoną do 45 km/h. Prawo do pełnego odliczenia VAT bez prowadzenia dodatkowych ewidencji i zgłaszania motoroweru w US jest możliwe, gdyż nie spełnia on definicji pojazdu samochodowego w rozumieniu ustawy o VAT, do których odnoszą się ograniczenia oraz dodatkowe obwarowania. Motocykle i skutery a odliczenie VAT Zarówno motocykle, jak i skutery w myśl przepisów o ruchu drogowym uznawane są za pojazdy samochodowe. W związku z tym podatnik ma dwie możliwości, jeżeli chodzi o kwestię odliczenia VAT: 100% odliczenia VAT – będzie możliwe, gdy motocykl/skuter będzie wykorzystywany jedynie na cele prowadzonej działalności gospodarczej. Aby to udowodnić, przedsiębiorca musi zgłosić go w urzędzie skarbowym na druku VAT-26, prowadzić kilometrówkę oraz określić regulamin wykorzystywania go w firmie. 50% odliczenia VAT – podatnik odlicza 50% VAT wówczas, gdy motocykl będzie użytkowany w celach mieszanych lub gdy podatnik nie chce tracić czasu na prowadzenie dodatkowej ewidencji oraz dokonywania innych formalności. Zasady odliczenia VAT przy pojazdach dodanych w systemie W celu wprowadzenia do systemu pojazdu wykorzystywanego na podstawie umowy najmu, użyczenia, leasingu operacyjnego lub będącego prywatnym majątkiem przedsiębiorcy, który wykorzystuje go w działalności, należy przejść do zakładki: EWIDENCJE » POJAZDY » DODAJ POJAZD. W przypadku samochodów osobowych należy jako „Sposób używania” wybrać opcję: prywatnie i w działalności – w razie odliczenia 50% VAT, tylko w działalności – w razie odliczenia 100% VAT. W przypadku samochodów ciężarowych pojawi się dodatkowe pole dotyczące definicji pojazdu, od której zależy prawo do odliczenia VAT. Pojazdy, które zostaną zdefiniowane jako: powyżej 3,5t i poniżej z VAT-1/VAT-2 – uprawniają do odliczenia 100% VAT bez dodatkowych formalności, poniżej 3,5t bez VAT-1/ VAT-2 – uprawniają do odliczenia 100% VAT po spełnieniu dodatkowych formalności, dlatego po wybraniu tej opcji zostanie aktywowane dodatkowe pole „Sposób użytkowania”: prywatnie i w działalności – w przypadku, gdy podatnik nie chce prowadzić kilometrówki dla celów VAT i zdecydował się na odliczanie 50% VAT, tylko w działalności – w przypadku, gdy podatnik zdecydował się na odliczanie 100% VAT po spełnieniu dodatkowych formalności. PODATKI Wykorzystujesz firmowe auto również do celów prywatnych? Do końca 2022 r. nie odliczysz 100% VAT#VAT#Pojazd służbowy2019-11-0624 września 2019 r. Rada (UE) wydała decyzję wykonawczą (2019/1594) uprawniającą Polskę do dalszego stosowania ograniczeń w zakresie odliczania VAT od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi. Na podstawie tej decyzji, obecne reguły odliczeń określone w art. 86a ustawy o VAT mogą być stosowane wobec podatników do 31 grudnia 2022 r. Nie jest jednak wykluczone, że okres ten w przyszłości zostanie ponownie wydłużony. To dobry czas, aby przypomnieć sobie zatem, jak prawidłowo postępować, aby nie popaść w zadłużenie wobec wykorzystywane do celów mieszanychW przypadku wykorzystywania pojazdów samochodowych zarówno do celów związanych z opodatkowaną działalnością gospodarczą, jak i do celów prywatnych, dopuszczalne jest – co do zasady – odliczenie 50% jednak wymaga, że dla uznania, że samochód jest używany także do celów osobistych wystarczy jednorazowe wykorzystanie tego pojazdu w taki ograniczenie obejmuje zasadniczo wszelkie wydatki związane z ww. pojazdami, a zatem wydatki ponoszone z tytułu:– nabycia tych pojazdów lub ich części składowych,– używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, leasingu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze (ograniczeniem są objęte zatem raty leasingowe czy czynsz z tytułu najmu samochodu),– nabycia towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów – katalog tych wydatków jest otwarty i obejmuje paliwo, olej napędowy, gaz czy energię elektryczną (wykorzystywane do napędu tych pojazdów), usługi naprawy lub konserwacji tych pojazdów, usługę wymiany opon czy nawet opłaty za przejazdy płatnymi autostradami i za używane wyłącznie w celach służbowychW sytuacji, gdy pojazdy samochodowe są wykorzystywane wyłącznie do celów opodatkowanej działalności gospodarczej, ustawa o VAT dopuszcza możliwość pełnego odliczenia VAT od wydatków związanych z tymi rzeczywistości jednak odliczenie 100% VAT jest możliwe pod warunkiem, że:– po pierwsze – sposób wykorzystywania ww. pojazdów (określony zwłaszcza w obowiązujących zasadach ich używania – w regulaminie czy polityce samochodowej) wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą,– po drugie – prowadzona jest ewidencja przebiegu pojazdu (dla każdego z pojazdów odrębnie – na zasadach określonych w art. 86a ust. 6-8 ustawy o VAT), która potwierdza używanie ww. pojazdu wyłącznie do celów służbowych,– po trzecie – złożono właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach (formularz VAT-26) – w terminie 7 dni od dnia, w którym poniesiono pierwszy wydatek związany z tymi istotne, powyższe warunki formalne muszą być spełnione łącznie. W konsekwencji, w przypadku niespełnienia chociaż jednego z nich, prawo do odliczenia 100% VAT nie przysługuje (w konsekwencji możliwe jest jedynie 50-procentowe odliczenie).Wskazania jednak wymaga, że – w drodze wyjątku – spełnienie drugiego i trzeciego warunku nie jest wymagane w przypadku, gdy pojazdy samochodowe przeznaczone są wyłącznie do sprzedaży, odsprzedaży lub oddania w odpłatne używanie ( na podstawie umowy leasingu). Konieczne jest jednak w takim przypadku, aby ww. czynności stanowiły przedmiot prowadzonej niepodlegające ograniczeniomOgraniczenia zawarte w art. 86a ustawy o VAT nie znajdują jednak zastosowania do wszystkich pojazdów wykorzystywanych przez podatników w działalności gospodarczej. Zakresem wspomnianych regulacji nie są bowiem objęte pojazdy, których dopuszczalna masa całkowita przekracza 3,5 tony ( samochody ciężarowe spełniające wskazane kryterium masy). Takie pojazdy nie wypełniają bowiem definicji pojazdów samochodowych uregulowanej w przepisach ww. ustawy. W rezultacie, w stosunku do takich pojazdów, podatnikom przysługuje pełne odliczenie VAT (bez konieczności spełnienia dodatkowych wymogów).Ponadto, w ramach odstępstwa, 50-procentowego limitu nie stosuje się do:– pojazdów konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie (tj. do autobusów),– pojazdów, których konstrukcja wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne. Pojazdy te zostały wymienione w art. 86a ust. 9 ustawy o VAT – należą do nich pojazdy wielozadaniowe typu van czy pojazdy specjalne takie jak żuraw 100% VAT? Uważaj na fiskusaBiorąc pod uwagę powyższe, decydując się na odliczanie pełnej kwoty VAT naliczonego z tytułu wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, których dotyczą analizowane ograniczenia, należy zupełnie wyeliminować potencjalną możliwość wykorzystania tych pojazdów do celów niezwiązanych z opodatkowaną działalnością gospodarczą. Ponadto, należy również pamiętać o konieczności spełnienia wyżej wspomnianych warunków zakwestionowanie przez organy podatkowe prawa do odliczenia 100% VAT może wiązać się bowiem – w szczególności – z obowiązkiem skorygowania odliczonego uprzednio VAT naliczonego (w podważonej części), a w konsekwencji z koniecznością zapłaty VAT należnego wraz z odsetkami za zwłokę. Oprócz tego, w takiej sytuacji skarbówka może nałożyć również dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości 30% kwoty zaniżenia zobowiązania podatkowego, które należy zapłacić w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji w tym w przypadku niezłożenia VAT-26 (albo złożenia go po terminie lub podania w nim danych niezgodnych ze stanem rzeczywistym), może zostać nałożona również sankcja karnoskarbowa w postaci kary grzywny w wysokości do 720 stawek dziennych (obecnie do zł). Ten tekst przeczytasz w 1 minutę Podatnik zamierza przekazać na cele osobiste samochód osobowy kupiony w listopadzie 2019 r., przy którego nabyciu odliczył 50 proc. VAT. / ShutterStock Podatnik zamierza przekazać na cele osobiste samochód osobowy kupiony w listopadzie 2019 r., przy którego nabyciu odliczył 50 proc. VAT. Czy w związku z tym, że przekazanie to będzie opodatkowane VAT, podatnik może odliczyć część podatku, który nie został odliczony przy zakupie? Z art. 90b ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT wynika, że w przypadku gdy w ciągu 60 miesięcy, licząc od miesiąca, w którym odpowiednio nabyto, dokonano importu lub oddano do używania pojazd samochodowy, w odniesieniu do którego kwotę podatku naliczonego stanowiła kwota, o której mowa w art. 86a ust. 1 ustawy o VAT (a więc 50 proc. kwoty podatku, np. z faktury zakupu samochodu), nastąpi zmiana jego wykorzystywania na wykorzystywanie wyłącznie do działalności gospodarczej, podatnik jest uprawniony do dokonania korekty kwoty podatku naliczonego odliczonej przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tego pojazdu. Jednocześnie art. 90b ust. 2 ustawy o VAT stanowi, że w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w art. 90b ust. 1 ustawy o VAT, nastąpi sprzedaż pojazdu samochodowego, uznaje się, że wykorzystanie tego pojazdu zostało zmienione na wykorzystanie wyłącznie do działalności gospodarczej, aż do końca okresu korekty. Sprzedażą w rozumieniu tego przepisu jest przy tym również nieodpłatna dostawa pojazdu samochodowego podlegająca opodatkowaniu VAT na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT. Potwierdzają to w udzielanych wyjaśnieniach organy podatkowe (zob. np. interpretację indywidualną dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 21 lutego 2020 r., nr Powoduje to, że jeżeli wartość początkowa przedmiotowego samochodu przekracza 15 tys. zł (w przeciwnym bowiem wypadku na podstawie art. 90b ust. 6 ustawy o VAT okres korekty wynosiłby tylko 12 miesięcy, a więc sprzedaż samochodu przez podatnika nastąpiłaby już po zakończeniu okresu korekty), to w związku z podlegającym VAT nieodpłatnym przekazaniem samochodu na cele osobiste podatnik będzie uprawniony do odliczenia części podatku, który nie został odliczony przy nabyciu tego samochodu. Gdyby np. przekazanie samochodu na cele osobiste nastąpiło w lutym 2021 r., to w ramach korekty mogłaby zostać odliczona kwota stanowiąca 45/60 kwoty podatku, która przy nabyciu tego samochodu nie stanowiła – ze względu na brzmienie art. 86a ust. 1 ustawy o VAT – kwoty podatku naliczonego (gdyż luty 2021 r. jest 45. miesiącem, licząc od końca 60-miesięcznego okresu korekty). art. 7 ust. 2, art. 86a ust. 1, art. 90b ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ( z 2020 r. poz. 106; z 2020 r. poz. 2419) Tomasz Krywan Doradca podatkowy; specjalista w zakresie prawa podatkowego. Autor wielu praktycznych odpowiedzi na pytania z zakresu prawa podatkowego i licznych publikacji na ten temat. Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą wydawcy INFOR PL Kup licencję Zobacz więcej Przejdź do strony głównej

art 86a ustawy o vat